فردوسی حکیم

امروز درحال کامل کردن بخش اشعار تخته نرد بودم، به فردوسی رسیدم. حکیم اوالقاسم فردوسی. 

چقدر این مرد بزرگ و خجسته بوده است، عمر خود را بخطر انداخت، تا فرهنگی غنی را پاس بدارد، نگاهداری کند. لذت دنیوی را فدای آیندگان کرد تا فراموش نکنند از کجا آمدند و به کجا خاهند رفت. بی‌انصفافی تمام است که عظمت و بزرگی کارش را فقط در زنده‌نگهداشتن زبان پارسی بدانیم. اگر این مرد نبود، تاریخ تخته‌نرد تا چه حد در تاریکی فرو میرفت ؟ اگر این مرد نبود چگونه می‌فهمیدیم که آتش را چه کسی شناخت ؟ و ده‌‌ها ارمغان های دیگر که فردوسی برای ما داشت.

بسی رنج بردی در این سال سی / که ایران زنده کردی، واقعا مرسی !